زندگی عاشقانه

زندگی ات را منوط به بودن و نبودن دیگران نکن...

روی پاهای خودت بایست تا تنهایی ات را بیهوده نیابی و هیچکس را

"بهترین زندگی ات خطاب نکنی"

آدم ها که بهترین خطاب شوند خیالاتی می شوند...

هوا برشان می دارد و تو را به هر جهت که بخواهند می برند...

زندگی ات را که مشروط به دیگران کنی جایی برای کشف خودت باقی نمیگذاری...

آدم ها که مهم تلقی شوند تغییرت می دهند...

آنوقت تو می مانی و یک دوگانگی شخصیت...

یادت باشد کسی بهترین زندگی ات می شود که خودش بخواهد...

مبادا عروسک خیمه شب بازی آلت دست دیگران شوی...

مگذار زندگی ات محتاج تایید گرفتن از دیگران باشد...

با دهن کجی به تنهایی درونت حفظ ظاهر کن...

از ترس بی کسی به آغوش های پیش پا افتاده پناه نبر...

""هر تازه وارد رنجـی تــازه است""

یادت باشد تازه وارد ها هم از ترس تنهایی به  آغوش تو پناه می آورند

دست تنهایی ات را به سمت هیچکس دراز نکن تا منت هیچکس خاطره ی اشتباهی بر سربی کسی ات نباشد...

جهان از چشم تو نخواهد افتاد ...

مادامی که از چشمهای خودت نیفتاده باشی...