داشتَـــــم اشکـــ مـی ریختــــمُ و بِهـــش میگُفتـــم :
نَـــرو تــــوُروخُـــــدا تنهام نـَــزار
مــَن به غیـــر از تــو دیگــه کَســی رو نــَدارم
بخُــدا خیلــی دوستـتـــ دارم با انگشتاش
اَشکَـمــو پاکــ کــردوگُفتــ : بِخدا مــَنم
“دوســــِش دارَم “