حــوآســـــت بآشد بآنو

اگـــــر بــه مــــردی بــیــش اَز حد بـــها بدهـــی

دیــگـــــربرآی دآشتنــــت تلـــاش نمی کنـــد

نگــــاهـــش ســـــرد می شود..

کلـــامش بـــی روح

دستـــآنش یخ زده

حــرف هــآیَــش بــوی دل مردگـــــی می گیــــــــــرد!!

و آغــــوشش بوی هوس..

دلمان خوش است که مینویسیم

و دیگــران می
خـواننــد

و عــده ای می گـوینــد

آه چـه زیبــا و بعضــی اشـک می ریــزند

و بعضــی مـی
خنــدنـد

دلمــان خـوش اســت

به لــذت هــای
کــوتـاه

به دروغ هــایی که از راســت

بـودن قشنــگ تـرند

به
اینکــه کســی برایمــان دل بســوزاند

یـا کســی عاشقمــان شــود

با
شــاخه گلی دل می بنــدیـم

دلمــان خـوش
می شــود

به بـرآوردن خـواهشــی و چشــیدن لـذتـی

و وقــتی
چیـــزی مـطابـق مــیل مــا نبــود

چقـــدر راحـت لگـــد می
زنیـــم

و چــه ســــاده می
شـکــنیم

همــــه چیـــز را ... 

وصال در عشق بس چه دارد حیرانی ، من نگویم رسیدم به وصال ، اما دیده ام ناله ی

عاشقی در تنهایی ، گریان سخن می گفت ، می کرد حق حق و بی تابی ، ای

کاش می شد اینگونه عاشق شد

ای کاش تنها یک نفر هم در این دنیا مرا یاری کند ، ای کاش می توانستم با کسی

درد دل کنم تا بگویم که ، من دیگر خسته تر از آنم که زندگی کنم تا ابد غم شبهایم را

، تا بفهمد درد تن خسته و بیمارم را ، قانون دنیا تنهایی من است و تنهایی من

قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست