چه ساده میان خنده های دیگران . با گریه هایه خود به دنیا میایم..!
واذان در گوشمان میخوانند..
و چه ساده در میان گریه هایه دیگران . از دنیا میرویم...!
و نماز برایمان میخوانند...!
و در میان معمایی میسازیم بنام.. زندگی..
ان هم چقدر کوتاه : به فاصله بین اذان تا نماز..../